#MuziekBlog #15: Visioen

Deze zomer wilde ik graag een nieuw lied uitbrengen. Dat is op 20 juli gebeurd. Het lied maakt deel uit van een EP met zes liedjes, waarvan ik eerder het lied ‘Blijf Bij Mij‘ heb uitgebracht.

Het is naar huidige maatstaven best een lang lied met 5 minuten en 15 seconden. In het lied zelf speelt tijd geen rol: ‘In dit visioen / zonder later of toen / is de tijd naar oneindig gevlogen’.  Het is een stevig lied, een rocksong met veel energie. Visioen  heet het en het heeft wat surrealistische trekken. En idealistische elementen. In de tekst hoor je over kameraadschap, samen optrekken. We kunnen de oorlog beslechten wanneer we de angst voorbij zijn. Liefde voor het leven, de natuur, onze unieke en levende planeet.

artwork single 'Visioen', 20 juli 2024
artwork single ‘Visioen’

Ik ben nog wel eens in dubio of ik iets moet zeggen over de inhoud van de tekst, of dat ik dat volledig aan de luisteraar moet overlaten. Zeker bij een meer poëtische tekst, zoals  die van Visioen. Toch laat ik het bij de broodkruimels die ik nu heb gestrooid. Dus geen nadere toelichting op de tekst, tenzij je mij erom vraagt. Ik hecht er meer aan wat jíj ervan vindt, wat jíj erin hoort.

Het artwork bij deze single is een deel van een schilderij getiteld ‘In de schemering’, waarover ik in #BeeldendBlog #41 heb geschreven.

#Muziekblog 14: De Goede Toekomst (Ruigoord Kerk)

Ruigoord Kerk, Goede vrijdag, 27 maart 2024.

Enige tijd geleden benaderde toekomsteconoom en futuroloog Peter van der Wel mij met een verzoek. Hij zou op 27 maart, Goede Vrijdag, een toespraak houden in de kerk van Ruigoord. Ruigoord, de legendarische kunstenaarskolonie ten noordwesten van Amsterdam. Dat als een dorpje van Asterix en Obelix dapper standhoudt tegen schaalvergroting en zware industrie. Dat Ruigoord. 

Die toespraak had als onderwerp ‘De Goede Toekomst’, gebaseerd op zijn boek met dezelfde titel. Voorbij alle roofbouw die we nu op de aarde plegen, ziet Peter opmerkelijk realistische scenario’s die ons weer een gezonde aarde én gezondere mensen kunnen opleveren. De transitie in energie zet door, als ook innovatie op het gebied van voedsel en mobiliteit. Belangrijk is wel dat we met z’n allen bereid zijn het economisch systeem zoals we dat nu hanteren op de schop te gooien. Stoppen met een wereld die is ingericht op de mens als werknemer/consument, en door naar een veel vollediger mensbeeld in de wereld. 

Peter vroeg me of ik zijn verhaal muzikaal wilde inluiden. Ik wilde graag aftrappen met Wereldbeeld. En Peter vond mijn lied Orde Van De Dag mooi aansluiten bij De Goede Toekomst. We bespraken vervolgens wat ik verder zou spelen. Slechts één thematisch lied was wellicht wat schraal. Ik voelde dat er iets moest gebeuren en geïnspireerd door ons gesprek schreef ik de dag vóór het optreden een nieuw lied: Kantelpunten. Wetenschappers waarschuwen steeds nadrukkelijker dat de aarde door menselijk handelen een aantal kritieke kantelpunten dreigt te bereiken, en dat sommige van die kantelpunten zelfs al gepasseerd zijn. Hoeveel ijs moet nog smelten van de poolkapen voordat het onomkeerbaar wordt? Wat gebeurt er met de zeestromen? Hoeveel oerwoud kappen we nog voordat het zich niet meer kan herstellen? Zijn we ons ervan bewust hoezeer biodiversiteit onder druk staat en daarmee de leefbaarheid van de aarde? En wanneer is óns kantelpunt bereikt, dat wij zeggen: genoeg is genoeg, we kiezen voor een levende planeet!

Gelukkig zijn er wel degelijk routes uit de misere. En elke individuele bijdrage aan een leefbaardere aarde telt daarin mee. Lees daarvoor ‘De Goede Toekomst’.

Ik heb geen beeldmateriaal van mezelf in actie in de kerk van Ruigoord. In onderstaand filmpje zie je een buitenfoto en  interieurfoto’s van de kerk van Ruigoord en enkele foto’s van Peter van der Wel tijdens zijn lezing. En je hoort het zaalgeluid van m’n liedjes.

#Muziekblog 13: in concert with Al Kimya (guest performance)

Last December I met the bandleader and guitarist Hannibal Saad from Syria. He played a Christmas concert with Al Kimya (= chemistry). Al Kimya is more of a project than a band. There is a different composition of musicians for each occasion.

Through Esseline van de Sande I received an invitation to participate in a concert as a guest performer. It fits in with Hannibal’s working style: he looks for cultural ends and looks at how he can connect people and music.

Over a period of a few weeks we got to know each other better, picked out songs and rehearsed. Our challenge was to combine Syrian music, Greek influences and a touch of the Balkans with my Dutch-language eclectic singer/songwriter songs. On Sunday February 25 we performed in Verhalenhuis Belvédère in Rotterdam Katendrecht. Here is a small impression of the performance.

#Muziekblog 12: ze komt eraan, ‘Het meisje in het Mauritshuis’

De schilder Johannes Vermeer (1632-1675) was in de 18de eeuw zo goed als vergeten. Daar kunnen we ons nu niets meer bij voorstellen. Zijn ‘Meisje met de Parel’ is zo beroemd, dat ze ook wel ‘de Mona Lisa van het Noorden’ wordt genoemd.

Het Rijksmuseum houdt op dit moment de grootste overzichtstentoonstelling van het werk van Vermeer ooit. En op televisie was in zes afleveringen een levendige competitie te zien op zoek naar ‘de nieuwe Vermeer’.

Het meisje in het mauritshuis

Enkele jaren geleden vroeg een bevriende predikant me of ik dat liedje kende over het Meisje met de Parel. Aanknopingspunt was het sonnet ‘Het meisje in het Mauritshuis’ van de Haagse dichter Daan de Ligt (1953-2016). Ik ging op zoek, maar een liedje was er niet. Ik besloot het zélf dan maar te schrijven. De eerste uitvoering (zang en akoestische gitaar) volgde tijdens een kerkdienst waarin de predikant op kunstige wijze het Meisje met de Parel centraal had gezet.

Het meisje in het Mauritshuis (artwork / ‘hoes’ van het singeltje)
Barok en intiem

Het liedje vroeg erom verder uitgewerkt te worden en ik was nieuwsgierig naar een ‘klassieke’ insteek. Tot mijn vreugde wilde mijn nicht Janine Poot-Wielenga meedoen. Zij speelt prachtig dwarsfluit. En zij haalde haar oom en cellist Deka Wielenga erbij, die onvermoeibaar met zijn 90+ jaar nog dagelijks een paar uur speelt. Een arrangeur schreef fraaie en eigenzinnige partijen voor deze instrumenten.

De opnames vonden plaats op een veel te warme dag, maar de vangst mocht er zijn. Muziekmaat Micha Götz liet zich erdoor inspireren en hij verrijkte het arrangement met verschillende partijen. Wat begon met akoestische gitaar en zang, groeide uit tot een tot een gelaagd en barok liedje. En tegelijkertijd is het dat kleine, intieme melodietje gebleven over iemand die hopeloos verliefd is op ‘Het meisje in het Mauritshuis’.

Met dank aan de familie van Daan de Ligt voor hun vriendelijke toestemming het gedicht te mogen gebruiken.

ze komt eraan!

De release staat gepland op vrijdag 14 april aanstaande. Dan is het liedje via allerlei streamingsdiensten en onlinekanalen te beluisteren en aan te schaffen.

Op Spotify kun je het liedje met een ‘pre-save’ alvast reserveren voor je eigen muziekbieb.

Alvast een klein voorproefje? Vooruit dan …

#Muziekblog 11: Duizend Dingen (single)

Terwijl om ons heen de discussie over de anderhalvemetermaatschappij en vrijheidsbeperking om zich grijpt als een … (ja, als een wat eigenlijk?), hebben Micha en ik een paar weken terug besloten onze corona creadoe te laten voor wat het was. We wilden onze aandacht en creativiteit graag weer richten op het gezamenlijk liedjes maken. Zo gezegd, zo gedaan.

Duizend Dingen
En zo komt het dat we de geboorte van een nieuw geluid kunnen aankondigen: Duizend Dingen. Het is een rijk en gelaagd lied geworden, dat we nu met veel plezier loslaten in de wereld. Verder willen we er vooraf niet te veel over kwijt, want luisteren is immers een persoonlijke aangelegenheid. Uiteraard zijn we wel erg benieuwd naar je reactie.

Duizend Dingen is te vinden op Apple Music en op Spotify.

Ondertussen werken we gestaag verder aan volgende liedjes. We houden je op de hoogte!

Vermenigvuldigen door te delen
We gunnen het luisteren naar onze liedjes aan veel meer mensen. Wil jij daarbij onze ambassadeur zijn? Dat kan door mij het e-mailadres te sturen van mensen die daarmee ook deze ‘Berichten uit de kunst’ kunnen ontvangen. Mét hun toestemming uiteraard. Wanneer je mij tien of meer e-mailadressen stuurt, krijg je van mij een cadeautje. Via de post. Inderdaad, zoveel hechten wij aan uitbreiding van onze luisterkring. Dus laat het rondgaan als een … (ja, als een wat eigenlijk?). Alvast veel dank voor je hulp!

En dan nu lekker luisteren!



Mooi bericht uit Haarlem
Hoe twee Liedjes Van Eigen Boezem konden bijdragen aan het goede doel.
Met dank aan Haarlemmer Herman Opmeer,  die de context schetst:
Heel Haarlem Helpt‘: één doneeractie, twee goede doelen!
Terwijl zorgverleners dubbel zo hard moeten werken in deze tijd, zitten veel kleine ondernemers noodgedwongen op hun handen. Er kwam een plan om in één actie deze twee groepen te helpen. En wel met een cadeaubon: het ‘Gouden Hart Biljet’, voor de plaatselijke zorgverleners, te beginnen bij het Spaarne Gasthuis, te besteden bij de kleine Haarlemse ondernemers. Dankzij donaties van vele Haarlemmers worden zo de zorgverleners in het zonnetje gezet en krijgen de kleine ondernemers een steuntje in de rug. Voor de campagne via social media klinkt op de achtergrond ‘Achter de Wolken’.
‘Vijf Harten’ klinkt door in het clipje van Connexxion, waarin de vervoersmaatschappij laat weten ‘Heel Haarlem Helpt‘ te steunen.

#Theaterblog: Kijken en Gluren

Graag neem ik je mee naar deze drie onderwerpen:

1. Ruis, the movie
2. Gedichtendag en Poëzieweek, 30.1- 5.2.2020;
3. Festival Gluren bij de Buren (Den Haag), zondag 9.2.2020

Hartelijke groet,
Anne-Tjerk

    1. Ruis, the movie

Afgelopen oktober lanceerden Micha en ik op Spotify de spoken word track Ruis.          Al snel ging het Micha kriebelen. Dat krijg je met ruis. Hij zag er beeld bij.

En zo togen we onlangs de wereld in om Ruis bij elkaar te filmen.
Micha tekende voor cameravoering en productie.
We zien graag je reactie onder de clip op YouTube!
2. Gedichtendag en Poëzieweek
Op donderdag 30 januari begon de Poëzieweek met Gedichtendag. Het thema voor deze poëzieweek luidt: “De toekomst is nu”. Zondag 2 februari is er een poëziebrunch in de Haagse Kunstkring, waar verschillende dichters, onder wie Edith de Gilde, Gerrit Vennema, Paul van Vliet en Will van Sebille hun dichterlijke insteek op het thema zullen voordragen. Ook ik mag daaraan bijdragen. Voor de gelegenheid schreef ik het gedicht ‘Aandrijfkracht’:
Aandrijfkracht

Toen ik opstond in het holst van de nacht
en niets dan schaduwen schenen
plantte ik ontheemd mijn tenen
in wat ik argeloos aannam en dacht
de voetsporen van de tijd verdwenen

Stilstaand nauwelijks bij te benen
niet de tijd, maar ik glijd onzacht
vooruit, heen en weer, terug, de vracht
waaraan mijn schouders hun pijn ontlenen
herinneringen uit nooitgedacht

Ik heb zelf mijn verleden voortgebracht
waarheid vermalen tussen molenstenen
zo dacht ik te overleven op nullen en enen
rondgestrooid als een jammerklacht
terwijl ik voelde: ik ben niet diegene

Daarin schuilt het schizofrene
nu de dageraad de dag van mij verwacht
de toekomst heden die ik mij had gedacht
los van die vermaledijde tijd verdwenen
Verwondering is mijn aandrijfkracht

3. Festival Gluren bij de Buren (Den Haag), zondag 9.2.2020

In verschillende steden in het land zal op zondag 9 februari weer het festival ‘Gluren bij de Buren’  plaatsvinden. Intieme podia, tussen de schuifdeuren, ultieme huiskameroptredens. Maat Micha Götz en ik spelen die dag drie optredens van ongeveer een half uur onder de noemer ‘Precies hetzelfde, maar dan anders’. Tijden: 12:45-13:15 uur, 14:15-14:45 uur, 15:45-16.15 uur. Locatie: Lepelstraat 2 D Den Haag. Gastvrouw en gastheer: Nelleke & Jasper.

 

#Muziekblog 10: Ruis! (single)

Ruis!

Lang, lang geleden in mijn studentenjaren in Leiden maakte ik een voor performance bedoeld gedicht dat ik ‘(Aspecten van) Ruis’ noemde. Ik voerde het op met naast mij een klein oranje teeveetje waarvan beeld en geluid op ruis stonden. Ik was gekleed in een oranje broek en een ‘ruistrui’: een geitenwollensokkentrui zoals het ruisbeeld van de TV. Vele jaren later, tijdens het festival ‘Poëzie aan de Waterkant’ te Den Haag deed ik Ruis! nog eens, nu begeleid door maat Micha Götz op ruisende iPad. Daarna was het weer even stil. Maar nu niet meer, want Micha en ik hebben de handen ineen geslagen en ineens is Ruis op de lijn! Direct, intuïtief en spontaan, zoals we het nog nooit hadden gedaan. Na de Liedjes van Eigen Boezem een heel nieuw geluid …

Luister nu met één druk op de knop naar Ruis.
En geef het door, laat Ruis bruisen!
We horen graag je ervaring.

Zaterdag 2 november 2019: Allerzielen op Haagse begraafplaats Oud Eik en Duinen

Onder de noemer ‘Dichter bij de dood’ brengen dichters en troubadours op Allerzielen gedichten en liederen ten gehore over leven en dood op de Haagse begraafplaats Oud Eik en Duinen. Een mooi moment om aldaar begraven kunstenaars en artiesten weer in herinnering te roepen.

Ik heb voor de gelegenheid het liedje ‘Dans!’ geschreven, omdat ik bij het graf sta van danser en choreograaf Iril Gadescov (pseudoniem voor Richard Vogelesang, 1894-1970). Naast het zingen en spelen van het liedje, zal ik kort iets over leven en werk van deze danser vertellen.

Welkom!

#Muziekblog 9: De reis als doel: sightseeing

Nu we toch onderweg zijn, is het ook wel zo leuk om wat van de omgeving te genieten. Een paar tussenstop te houden, wat cultuur op te snuiven …

In dit blog:

1. Solo-optreden in Delft, zondag 23/9
2. Mooie recensie van het album Liedjes Van Eigen boezem
3. Zomerse vakantieschetsen: microkosmos in kleur

Solo-optreden zondag 23 september, Delft

Tijdens een nieuw cultureel evenement, genaamd ‘De Strip’, treed ik twee keer 20 minuten op. Ik speel enkele nieuwe liedjes, vertel kleine verhalen (thema’s; tegenstellingen, liefde), doe een gedicht en ik speel ook een paar Liedjes Van Eigen Boezem.

Het festival begint om 12 uur. Mijn eerste optreden is om 13.00 uur, het tweede om 14.00 uur. Locatie: Phoenixstraat, vanaf Molen De Roos. Zie ook info op Facebook.

Warme recensie album Liedjes Van Eigen Boezem

Onlangs recenseerde schrijver, zanger en programmamaker Cor Gout voor de website van het literair tijdschrift ExtaZe het album Liedjes van Eigen Boezem.

Een mooie, warme recensie, zie hieronder de volledige weergave:

Anne-Tjerk Mante, Vier maten vooraf. Liedjes van eigen boezem,Molton Cheese Records-cd 2017 (amante@amante.nl)

Hoe zit het met de aandacht voor songteksten na de uitreiking van de Nobelprijs aan Bob Dylan? Toegenomen? In Nederland in ieder geval niet. Verhandelingen over muziek? Legio. Maar over teksten? Stiefmoederlijk.
      Ik schreef eerder op de Extaze-website over de bijzondere teksten van Bert Vissers, de leidsman van de Haarlemse band Bender. Hij had een literair blad op zijn verzendlijst geplaatst omdat hij vond dat zijn cd daar hoorde. En zo viel Broos in de brievenbus van ons redactieadres.
      Beeldend kunstenaar, dichter, tekstschrijver en muzikant Anne-Tjerk Mante deed hetzelfde en ook zijn teksten passen in een literair kader, waarbij ik wel het misverstand uit de weg wil ruimen als zouden songteksten op dezelfde wijze beschouwd en beoordeeld kunnen worden als gedichten. Songteksten sluiten aan bij muziek, moeten de muzikaliteit van ritme en klank al in zich hebben voordat de liedjes gecomponeerd zijn, en moeten bij beluistering direct aanspreken.

De liedjes van Anne-Tjerk Mante beantwoorden aan deze eisen.
      In het eerste nummer van de cd, Idealen bij benadering, is de gedesillusioneerde idealist ‘onderuit gegaan / openbaar frontaal’. Zo laconiek als dit klinkt, klinkt het hele nummer, tekst en muziek.
      In Wereldbeeld loopt de tekst rond mee met de wentelende, rollende muziek: ‘De wereld draait in rappe vaart / en weet van oudsher wat en hoe / binnen brandt de magmahaard / het geheim blijft goed bewaard / alleen de wereld weet waartoe…’
      Dichter en beeldend kunstenaar komen samen in Naakte meisjes, waarin de zanger zingt dat hij als jongetje van dertien naakte meisjes tekende in de boeken die hij leende in de bieb: ‘Of het boek nou van Von Däniken was / of getiteld “Tekenen van leven na de Dood”/ ik deed het / heel stiekem / met potlood…’
      Minette, muzikaal uitgevoerd op een hoempa-ritme, zou je vanwege de combinatie van tekst en muziek als ‘Brel light’ kunnen bestempelen: ‘Minette is zo prachtig / als de zon op de zee / zij is schilderachtig / en iedereen schildert mee…’
      De klanken in de titel Meisjes van textiel infiltreren de woorden van de totale tekst en geven signalen aan de muzikanten, die in alle nummers adequaat zijn, maar in de frivole teksten op hun best.
      Een anderssoortige associatie met Brel vinden we in de eerste regel van Op weg: het vlakke land / in vogelvlucht / waar donderwolken grommen…
      Hilarisch is het speelse Boswandeling (honden aan de lijn), waarbij op een arrangement dat doet denken aan Ian Dury and The Blockheads, rapachtig woordspel wordt bedreven in het verlengde van de subtitel ‘honden aan de lijn’:  ik doe aan de lijn / jij doet aan de lijn / hij doet, zij doet / wij doen, jullie doen / zij doen aan de lijn…’
      In Wandelgangen, de meest politiek geëngageerde tekst op de cd, wordt bekokstoofd, gefluisterd, en gelaveerd rond een kuil vol slangen: wandelgangen, wandelgangen…
      Marco’s bloes is een blues pur sang, want ergens is het misgegaan met Marco en zijn bloes (‘zo’n aardig ding’): tussen twee ondeelbare momenten / was het met de bloes gedaan / geen bloes, geen vrouw, geen centen…’
‘Vandaag ben ik stomdronken / door de hartenlust met prik’, versregels uit een liefdeslied (Vergeten), dat moge duidelijk zijn, net zoals Jij bent van mijn part er een is, een liedje dat vroeg-Boudewijn de Groots aandoet en een refrein heeft waarmee ik deze bespreking met een warm gevoel kan afsluiten: ‘ik zie je / ben er voor je / ik ga door je / jij bent van mijn part / ik ruik je voel je / ik bedoel je / ik heleboel je / vastgebonden aan mijn hart…’

(cg)

Kleurrijke verbeelding uit de microkosmos.

Tijdens de afgelopen zomervakantie heb ik, mijn notoire luiheid ten spijt, wat schetsen gemaakt van voornamelijk kleine beestjes.
Hier kun je ze zien.

#BlogTussendoor: Op weg: de reis als doel (II) – Synchroniciteit

Op mijn vorige blogbericht kreeg ik aardig wat reacties. Dank daarvoor! Erg mooi te horen hoe anderen onderweg zijn in het leven: doelgericht, altijd onderweg op een punt in het heden, ongeduldig, ‘sorry, te druk’, langzaam, kleine stapjes, zorgvuldig, de reis ís het doel …

Hoe weet je nou dat je op het goede spoor zit, dat je lekker bezig bent? Één van de beste graadmeters is je eigen gevoel: iedereen weet dat enthousiasme aanstekelijker is dan chagrijn. En soms krijg je ineens een aanwijzing of signaal ‘van buitenaf’. Synchroniciteit bijvoorbeeld.

De beroemde Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) had eens een patiënte die niet ontvankelijk leek voor zijn therapieën en behandelingen. Op een dag vertelde zij hem dat ze een droom had gehad waarin een scarabee voorkwam. Met dat ze dat zei, tikte er iets tegen het raam van de kamer waar ze zaten. Jung deed het raam open en daar vloog een – in die contreien zeer zeldzame – scarabee naar binnen. Dat maakte grote indruk op de vrouw. Vanaf dat moment sloeg de therapie wèl aan. En voor Jung was het begrip ‘synchroniciteit’ geboren.

Synchroniciteit is een min of meer gelijktijdigheid van gebeurtenissen die verband met elkaar houden, zonder dat dat verband causaal is te noemen en zonder dat het simpelweg als ‘puur toeval’ is af te doen. Degene die de synchroniciteit ervaart, kan er betekenis in zien of iets zinvols in ervaren.

Synchronizität / Traumdeutung
 Acryl op doek, 63 x 89 cm, 2014

Met dit schilderij wilde ik een beeld maken met de begrippen ‘synchroniciteit’ (de scarabeeën), ‘het onderbewuste’ of ‘de droom’ (verbeeld als dendrieten– de ‘boomvormige’ uitlopers van zenuwcellen; ze geleiden elektrische impulsen die afkomstig zijn van andere neuronen) en ‘de overgave’ (de zwevende vrouw). De bergen op de achtergrond verwijzen naar het thuisland van Jung: Zwitserland. En dan zijn er uiteraard nog de elementen die onuitgelegd bijven …

Op dit moment hangt het schilderij samen met een aantal andere werken van mij in het congrescentrum 7AM, Buitenhof 47, Den Haag. Bel even als je er een kijkje wilt nemen (070 346 8429).

Synchroniciteit ‘in de praktijk’

Toren van Internationaal Recht
Grondvlak 100 x 100 cm, hoogte 2.40 meter
Houten kistjes, boeken internationaal recht, spiegel, touw,hout, e.a., 2009.

Tot mijn vreugde kreeg onlangs mijn Toren van Internationaal Recht  een nieuw thuis. Hij staat nu in het T.M.C. Asser Instituut (wetenschappelijk instituut voor internationaal recht) in Den Haag. Na het bijbehorende evenement gingen we met een groepje ergens wat eten. Op dat moment speelde de wedstrijd België – Frankrijk (halve finale WK voetbal). Aan de muur, net naast de TV, hing een grote foto van een jonge Mick Jagger. Op een gegeven moment ging de regie van het voetbal even naar de tribune en zoomde in op … Mick Jagger. Voor ons was het een bevestiging van de ‘feel good’ van dat moment.

En om het af te maken: kort voor die happening kocht ik het album ‘On Air’ van de Rolling Stones, met hele frisse en energieke live opnames ‘at the BBC’ uit de beginjaren van de band. (Ze spelen zelfs een nummer van de Beatles!) En wat bleek mij bij het maken van dit blog: de foto in de kroeg waar we zaten te eten is genomen in 1963 bij één van die opnames ‘at the BBC’. Ik reken het helemaal goed.

Uiteraard ben ik ondertussen erg benieuwd naar jouw ervaringen met synchroniciteit. Laat het me weten!

Ik wens je een hele mooie zomer.

Hartelijke groet,

Anne-Tjerk