Rood en Groen
Als peuter had onze oudste dochter het al snel in de smiezen. Er is iets met de kleuren rood en groen. Dat merkte ze vooral in de auto als ze haar vader weer eens hoorde mopperen over het zoveelste rode verkeerslicht. Op een ochtend zong ze ineens vanuit het kinderzitje op de achterbank:
“Alweer rood / we moeten wachten / als het groen is / mogen we rijden”
Rood en groen. Stoppen en doorgaan. Een prachtige wijsheid van een kind van 2,5 jaar. Het klinkt simpel, maar toch: hoeveel zijn we niet bezig met doorgaan, en hoe weinig met stoppen, even laten gaan? Met – weer – in balans zijn?
Kijk maar eens op het werk, op de scholen, thuis, waar dan ook: het blijft het maar non-stop stromen, we gaan maar door. We beginnen groen en fris, gaan vervolgens door en door. En door. En door. In het rood en door rood. Ik maak we wel eens zorgen over de ’van 9 tot 5 mentaliteit’. Vooral de afwezigheid ervan. Wees goed voor jezelf, en elkaar: energie in balans betekent ook wel eens niet-doen.
Rood en groen. Dé kleuren van kerst.
Kwade tongen beweren dat de kerstman een rood pakkie aanheeft dankzij een bijdehante Coca-cola reclametekenaar. Onzin natuurlijk. Wij weten wel beter: Santa Claus is een derivaat van Sinterklaas, en daar heeft hij z’n rooie pakkie van.
En het groen: de groene spar, teken van leven en hoop in een verder diep slapende natuur. Groen is bij uitstek ook een rustgevende kleur. We zetten de groene boom in huis en hangen er lichtjes in: na de winterzonnewende worden de dagen weer langer. Terug naar het licht.
Ook het hulsttakje is al sinds mensenheugenis – en daarvoor – een symbool van hoop en leven in de dorre winter: groen met rode besjes. Het rood als symbool van warmte, hartstocht, vuur, gevaar en het offer. En het mooie van de groene blaadjes van de hulst: ze hebben stekels aan de randen. Beetje weerbarstig blad, beetje prikkelbaar ook. Niets mis mee. De hulst geeft gewoon z’n grenzen aan. Goed idee, zeker bij het ingaan van de winterslaap.
Mooie Kerst en een gelukkig 2020.
