Nu we toch onderweg zijn, is het ook wel zo leuk om wat van de omgeving te genieten. Een paar tussenstop te houden, wat cultuur op te snuiven …
In dit blog:
1. Solo-optreden in Delft, zondag 23/9
2. Mooie recensie van het album Liedjes Van Eigen boezem
3. Zomerse vakantieschetsen: microkosmos in kleur
Solo-optreden zondag 23 september, Delft
Tijdens een nieuw cultureel evenement, genaamd ‘De Strip’, treed ik twee keer 20 minuten op. Ik speel enkele nieuwe liedjes, vertel kleine verhalen (thema’s; tegenstellingen, liefde), doe een gedicht en ik speel ook een paar Liedjes Van Eigen Boezem.
Het festival begint om 12 uur. Mijn eerste optreden is om 13.00 uur, het tweede om 14.00 uur. Locatie: Phoenixstraat, vanaf Molen De Roos. Zie ook info op Facebook.
Warme recensie album Liedjes Van Eigen Boezem
Onlangs recenseerde schrijver, zanger en programmamaker Cor Gout voor de website van het literair tijdschrift ExtaZe het album Liedjes van Eigen Boezem.
Een mooie, warme recensie, zie hieronder de volledige weergave:
Anne-Tjerk Mante, Vier maten vooraf. Liedjes van eigen boezem,Molton Cheese Records-cd 2017 (amante@amante.nl)
Hoe zit het met de aandacht voor songteksten na de uitreiking van de Nobelprijs aan Bob Dylan? Toegenomen? In Nederland in ieder geval niet. Verhandelingen over muziek? Legio. Maar over teksten? Stiefmoederlijk.
Ik schreef eerder op de Extaze-website over de bijzondere teksten van Bert Vissers, de leidsman van de Haarlemse band Bender. Hij had een literair blad op zijn verzendlijst geplaatst omdat hij vond dat zijn cd daar hoorde. En zo viel Broos in de brievenbus van ons redactieadres.
Beeldend kunstenaar, dichter, tekstschrijver en muzikant Anne-Tjerk Mante deed hetzelfde en ook zijn teksten passen in een literair kader, waarbij ik wel het misverstand uit de weg wil ruimen als zouden songteksten op dezelfde wijze beschouwd en beoordeeld kunnen worden als gedichten. Songteksten sluiten aan bij muziek, moeten de muzikaliteit van ritme en klank al in zich hebben voordat de liedjes gecomponeerd zijn, en moeten bij beluistering direct aanspreken.De liedjes van Anne-Tjerk Mante beantwoorden aan deze eisen.
In het eerste nummer van de cd, Idealen bij benadering, is de gedesillusioneerde idealist ‘onderuit gegaan / openbaar frontaal’. Zo laconiek als dit klinkt, klinkt het hele nummer, tekst en muziek.
In Wereldbeeld loopt de tekst rond mee met de wentelende, rollende muziek: ‘De wereld draait in rappe vaart / en weet van oudsher wat en hoe / binnen brandt de magmahaard / het geheim blijft goed bewaard / alleen de wereld weet waartoe…’
Dichter en beeldend kunstenaar komen samen in Naakte meisjes, waarin de zanger zingt dat hij als jongetje van dertien naakte meisjes tekende in de boeken die hij leende in de bieb: ‘Of het boek nou van Von Däniken was / of getiteld “Tekenen van leven na de Dood”/ ik deed het / heel stiekem / met potlood…’
Minette, muzikaal uitgevoerd op een hoempa-ritme, zou je vanwege de combinatie van tekst en muziek als ‘Brel light’ kunnen bestempelen: ‘Minette is zo prachtig / als de zon op de zee / zij is schilderachtig / en iedereen schildert mee…’
De klanken in de titel Meisjes van textiel infiltreren de woorden van de totale tekst en geven signalen aan de muzikanten, die in alle nummers adequaat zijn, maar in de frivole teksten op hun best.
Een anderssoortige associatie met Brel vinden we in de eerste regel van Op weg: het vlakke land / in vogelvlucht / waar donderwolken grommen…
Hilarisch is het speelse Boswandeling (honden aan de lijn), waarbij op een arrangement dat doet denken aan Ian Dury and The Blockheads, rapachtig woordspel wordt bedreven in het verlengde van de subtitel ‘honden aan de lijn’: ik doe aan de lijn / jij doet aan de lijn / hij doet, zij doet / wij doen, jullie doen / zij doen aan de lijn…’
In Wandelgangen, de meest politiek geëngageerde tekst op de cd, wordt bekokstoofd, gefluisterd, en gelaveerd rond een kuil vol slangen: wandelgangen, wandelgangen…
Marco’s bloes is een blues pur sang, want ergens is het misgegaan met Marco en zijn bloes (‘zo’n aardig ding’): tussen twee ondeelbare momenten / was het met de bloes gedaan / geen bloes, geen vrouw, geen centen…’
‘Vandaag ben ik stomdronken / door de hartenlust met prik’, versregels uit een liefdeslied (Vergeten), dat moge duidelijk zijn, net zoals Jij bent van mijn part er een is, een liedje dat vroeg-Boudewijn de Groots aandoet en een refrein heeft waarmee ik deze bespreking met een warm gevoel kan afsluiten: ‘ik zie je / ben er voor je / ik ga door je / jij bent van mijn part / ik ruik je voel je / ik bedoel je / ik heleboel je / vastgebonden aan mijn hart…’(cg)
Kleurrijke verbeelding uit de microkosmos.
Tijdens de afgelopen zomervakantie heb ik, mijn notoire luiheid ten spijt, wat schetsen gemaakt van voornamelijk kleine beestjes.
Hier kun je ze zien.
