#Muziekblog 12: ze komt eraan, ‘Het meisje in het Mauritshuis’

De schilder Johannes Vermeer (1632-1675) was in de 18de eeuw zo goed als vergeten. Daar kunnen we ons nu niets meer bij voorstellen. Zijn ‘Meisje met de Parel’ is zo beroemd, dat ze ook wel ‘de Mona Lisa van het Noorden’ wordt genoemd.

Het Rijksmuseum houdt op dit moment de grootste overzichtstentoonstelling van het werk van Vermeer ooit. En op televisie was in zes afleveringen een levendige competitie te zien op zoek naar ‘de nieuwe Vermeer’.

Het meisje in het mauritshuis

Enkele jaren geleden vroeg een bevriende predikant me of ik dat liedje kende over het Meisje met de Parel. Aanknopingspunt was het sonnet ‘Het meisje in het Mauritshuis’ van de Haagse dichter Daan de Ligt (1953-2016). Ik ging op zoek, maar een liedje was er niet. Ik besloot het zélf dan maar te schrijven. De eerste uitvoering (zang en akoestische gitaar) volgde tijdens een kerkdienst waarin de predikant op kunstige wijze het Meisje met de Parel centraal had gezet.

Het meisje in het Mauritshuis (artwork / ‘hoes’ van het singeltje)
Barok en intiem

Het liedje vroeg erom verder uitgewerkt te worden en ik was nieuwsgierig naar een ‘klassieke’ insteek. Tot mijn vreugde wilde mijn nicht Janine Poot-Wielenga meedoen. Zij speelt prachtig dwarsfluit. En zij haalde haar oom en cellist Deka Wielenga erbij, die onvermoeibaar met zijn 90+ jaar nog dagelijks een paar uur speelt. Een arrangeur schreef fraaie en eigenzinnige partijen voor deze instrumenten.

De opnames vonden plaats op een veel te warme dag, maar de vangst mocht er zijn. Muziekmaat Micha Götz liet zich erdoor inspireren en hij verrijkte het arrangement met verschillende partijen. Wat begon met akoestische gitaar en zang, groeide uit tot een tot een gelaagd en barok liedje. En tegelijkertijd is het dat kleine, intieme melodietje gebleven over iemand die hopeloos verliefd is op ‘Het meisje in het Mauritshuis’.

Met dank aan de familie van Daan de Ligt voor hun vriendelijke toestemming het gedicht te mogen gebruiken.

ze komt eraan!

De release staat gepland op vrijdag 14 april aanstaande. Dan is het liedje via allerlei streamingsdiensten en onlinekanalen te beluisteren en aan te schaffen.

Op Spotify kun je het liedje met een ‘pre-save’ alvast reserveren voor je eigen muziekbieb.

Alvast een klein voorproefje? Vooruit dan …

#Muziekblog 10: Ruis! (single)

Ruis!

Lang, lang geleden in mijn studentenjaren in Leiden maakte ik een voor performance bedoeld gedicht dat ik ‘(Aspecten van) Ruis’ noemde. Ik voerde het op met naast mij een klein oranje teeveetje waarvan beeld en geluid op ruis stonden. Ik was gekleed in een oranje broek en een ‘ruistrui’: een geitenwollensokkentrui zoals het ruisbeeld van de TV. Vele jaren later, tijdens het festival ‘Poëzie aan de Waterkant’ te Den Haag deed ik Ruis! nog eens, nu begeleid door maat Micha Götz op ruisende iPad. Daarna was het weer even stil. Maar nu niet meer, want Micha en ik hebben de handen ineen geslagen en ineens is Ruis op de lijn! Direct, intuïtief en spontaan, zoals we het nog nooit hadden gedaan. Na de Liedjes van Eigen Boezem een heel nieuw geluid …

Luister nu met één druk op de knop naar Ruis.
En geef het door, laat Ruis bruisen!
We horen graag je ervaring.

Zaterdag 2 november 2019: Allerzielen op Haagse begraafplaats Oud Eik en Duinen

Onder de noemer ‘Dichter bij de dood’ brengen dichters en troubadours op Allerzielen gedichten en liederen ten gehore over leven en dood op de Haagse begraafplaats Oud Eik en Duinen. Een mooi moment om aldaar begraven kunstenaars en artiesten weer in herinnering te roepen.

Ik heb voor de gelegenheid het liedje ‘Dans!’ geschreven, omdat ik bij het graf sta van danser en choreograaf Iril Gadescov (pseudoniem voor Richard Vogelesang, 1894-1970). Naast het zingen en spelen van het liedje, zal ik kort iets over leven en werk van deze danser vertellen.

Welkom!